ژانویه 25، 2024

حمل و نقل هوایی در مقابل حمل و نقل دریایی: تفاوت های اصلی

تونی GBX منبع اطلاعات

وقتی صحبت از حمل و نقل کالا در سطح بین‌المللی می‌شود، اکثر حمل‌کنندگان موافق هستند که انتخاب بین حمل‌ونقل هوایی و دریایی می‌تواند یک تصمیم پیچیده باشد.

در این پست، شما درک روشنی از تفاوت های اصلی بین این دو روش حمل و نقل - از ملاحظات هزینه و سرعت گرفته تا اثرات زیست محیطی، خواهید داشت.

عوامل کلیدی مانند هزینه بیشتر حمل و نقل هوایی اما زمان حمل و نقل سریعتر در مقابل هزینه کمتر حمل و نقل دریایی اما تحویل کندتر را خواهید آموخت. ما همچنین انتشار کربن را با هم مقایسه خواهیم کرد، نرخ حمل و نقل را به طور عمیق تجزیه و تحلیل خواهیم کرد، و انواع حمل و نقل بهینه را برای هر حالت مرور خواهیم کرد.

مقدمه ای بر حمل و نقل هوایی در مقابل حمل و نقل دریایی

حمل و نقل هوایی و دریایی دو گزینه اصلی برای حمل کالا در سطح بین المللی هستند. تفاوت های کلیدی بین آنها به سرعت، هزینه و قابلیت های اندازه حمل و نقل مربوط می شود:

سرعت: حمل و نقل هوایی بسیار سریعتر است، با زمان حمل و نقل معمولاً 1-4 روز، در مقایسه با حمل و نقل دریایی که هفته ها طول می کشد. این باعث می شود هوا برای محموله های حساس به زمان عالی باشد.

هزینه: حمل و نقل دریایی هزینه کمتری برای هر واحد دارد و آن را برای حجم زیادی از کالاهای غیر فوری ایده آل می کند. هزینه حمل و نقل هوایی به دلیل زمان حمل و نقل سریعتر، تقریباً 5 تا 10 برابر بیشتر است.

حجم های حمل و نقل: حمل و نقل دریایی حجم و وزن بسیار بالاتری نسبت به هوا دارد. بارهای کامل کانتینر برای محموله های دریایی رایج است در حالی که حمل و نقل هوایی برای بسته های کوچکتر زیر 1000 کیلوگرم بهترین کار را دارد.

تصمیم گیری بین هوا و دریا به ویژگی های حمل و نقل بستگی دارد - اگر هوای فوری یا فاسد شدنی باشد با وجود هزینه های بالاتر منطقی است، در حالی که حمل و نقل دریایی برای محموله های بزرگ و غیر حساس به زمان کار می کند.

رمزگشایی حمل و نقل هوایی در مقابل هزینه حمل و نقل دریایی

عوامل اصلی تفاوت قیمت قابل توجه بین حمل و نقل هوایی و دریایی عبارتند از:

  • هزینه های سوخت حمل و نقل هوایی: سوخت جت هزینه عملیاتی قابل توجهی برای شرکت های حمل و نقل هوایی است، در حالی که حمل و نقل دریایی از نفت سوخت سنگین نسبتا ارزان تری استفاده می کند. این از طریق نرخ حمل و نقل هوایی بالاتر به مشتری منتقل می شود.
  • هزینه های زیرساخت: فرودگاه ها، هواپیماها و امکانات بارگیری گران تر از بندرها و کشتی های کانتینری هستند. قیمت گذاری حمل و نقل هوایی باید هزینه های زیرساخت هوایی قابل توجهی را در نظر بگیرد.
  • سرعت ترانزیت: توانایی حمل و نقل هوایی برای پرواز سریع کالا در سراسر جهان همراه با خلبانان، حقوق فرود، و هزینه های بارگیری/تخلیه سریعتر است که حمل و نقل دریایی با زمان حمل و نقل کندتر از آن جلوگیری می کند.

با هزینه های 5 تا 10 برابر بیشتر از دریا، حمل و نقل هوایی فقط برای محموله های حساس به زمان یا بسیار ارزشمند که قیمت برتر را توجیه می کنند، توصیه می شود. حجم زیادی از کالاهای غیر فوری بهتر از طریق حمل و نقل دریایی مقرون به صرفه حمل می شوند.

ملاحظات زیست محیطی: ردپای کربن حمل و نقل هوایی در مقابل حمل و نقل دریایی

طبق بسیاری از مطالعات، حمل و نقل هوایی دارای اثرات زیست محیطی قابل توجهی بالاتری است:

  • هواپیما تولید می کند 2-4 برابر بیشتر انتشار CO2 به ازای هر متریک تن بار حمل شده نسبت به کشتی های باری.
  • مسافت های کوتاه تر از طریق هوا می تواند یک ردپای پایین تر اما از سفرهای دریایی طولانی.
  • حمل و نقل دریایی کمک بیشتری به این امر می کند اکسید گوگرد و اکسید نیتروژن انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از کثیف شدن نفت کوره سنگین

ملاحظات کاهش:

  • از هواپیماهای جدیدتر با فاکتورهای بازده و بار بهتر استفاده کنید
  • کشتی ها را به سوخت های کم گوگرد تغییر دهید
  • مسیرهای زنجیره تامین و بسته بندی را بهینه کنید

از آنجایی که تأثیرات آب و هوا به عنوان یک اولویت افزایش می یابد، حمل کنندگان ممکن است حجم بیشتری را به سمت حمل و نقل دریایی سوق دهند. اما حمل و نقل هوایی هنوز نقشی برای حمل و نقل فوری دارد، جایی که جایگزین‌هایی مانند راه‌آهن/جاده‌ای عملی نیستند.

هزینه حمل و نقل هوایی چقدر بیشتر از حمل و نقل دریایی است؟

حمل و نقل هوایی به طور قابل توجهی گران تر از حمل و نقل دریایی است، با نرخ های اقیانوسی معمولاً 3 تا 4 برابر ارزان تر است. این تفاوت عمده قیمت ناشی از چند عامل کلیدی است:

  • روش حمل و نقل: حمل و نقل اقیانوس از کشتی های کانتینری عظیمی استفاده می کند که می توانند هزاران کانتینر را در مسافت های طولانی بسیار کارآمد حمل کنند. حمل و نقل هوایی متکی به هواپیماهای باری با ظرفیت محدودتر و هزینه سوخت بسیار بالاتر در هر واحد حمل و نقل است.
  • سرعت: حمل و نقل هوایی تحویل سریع را در اولویت قرار می دهد و به جای هفته ها به مقصد می رسد. این زمان‌های حمل‌ونقل سریع‌تر، قیمت بالایی دارند. حمل و نقل اقیانوس کندتر حرکت می کند و هزینه ها را پایین تر نگه می دارد.
  • مناسب بودن کالا: حمل و نقل هوایی برای اقلام کوچکتر، سبک وزن، فوری یا با ارزش که ارزش هزینه بالاتر را دارند، عالی است. برای کالاهای حجیم، متراکم و فاسد نشدنی، حمل و نقل اقیانوسی صرفه جویی عمده ای در هزینه ها دارد.
  • بازده کربن: حمل و نقل اقیانوسی CO2 بسیار کمتری را در هر کانتینر منتشر می کند. ردپای کربن بزرگتر حمل و نقل هوایی به قیمت های بالاتر آن کمک می کند.

برخی از معیارهای کلیدی:

  • هزینه حمل و نقل هوایی در حدود هر کیلوگرم 5 تا 10 دلار بسته به عواملی مانند مسیر، قیمت سوخت و غیره.
  • نرخ حمل و نقل اقیانوس به طور متوسط ​​در حدود هر کیلوگرم 0.10 تا 0.50 دلار بسته به شرایط قرارداد

بنابراین جابجایی یک محموله 1,000 کیلوگرمی می تواند بیش از 10,000 دلار از طریق هوا هزینه داشته باشد اما فقط 100 تا 500 دلار از طریق دریا هزینه داشته باشد. هوا برای محموله های فوری کوچکتر که در آن صرفه جویی در زمان حق بیمه را تضمین می کند منطقی است. برای حجم بالاتر یا کالاهای غیر مهم، حمل و نقل اقیانوس مقرون به صرفه است.

درک این مبادلات اصلی، فرستنده را قادر می سازد تا انتخاب حالت حمل و نقل را بر اساس ویژگی های حمل و نقل، بودجه و محدودیت های زمانی بهینه کند. هر دو حمل و نقل هوایی و اقیانوسی نقش کلیدی در زنجیره تامین جهانی دارند.

ردپای کربن حمل و نقل دریایی در مقابل حمل و نقل هوایی چیست؟

حمل و نقل هوایی دارای ردپای کربن به طور قابل توجهی در مقایسه با حمل و نقل دریایی است. در اینجا یک مقایسه است:

  • حمل و نقل هوایی تولید می کند بار 47 انتشار گازهای گلخانه ای در هر تن مایل بیشتر از حمل و نقل دریایی است.
  • هواپیماها از اطراف ساطع می کنند 500 گرم CO2 به ازای هر متریک تن بار در هر کیلومتر طی شده.
  • کشتی های باری تولید می کنند 10-40 گرم CO2 به ازای هر متریک تن بار در هر کیلومتر.

دلایل اصلی تفاوت های گسترده در انتشار عبارتند از:

  • راندمان سوخت - هواپیماهای باری در مقایسه با کشتی های کانتینری عظیم، سوخت بسیار بیشتری به ازای هر تن بار حمل می کنند.
  • ظرفیت حمل - یک کشتی کانتینری بزرگ می تواند بیش از 10,000 TEU (واحد معادل بیست فوت) را حمل کند. یک هواپیمای باری متوسط ​​کمتر از 100 تن را حمل می کند.
  • سرعت - حمل و نقل هوایی سرعت را بر کارایی اولویت دارد. کشتی های آهسته بخار بیشتر روی کارایی تمرکز می کنند.

بنابراین برای اکثر کالاها، به ویژه کالاهای فاسد نشدنی، حمل و نقل دریایی دارای ردپای کربن بسیار کمتری است. اما برای تحویل های حساس به زمان، حمل و نقل هوایی ممکن است تنها گزینه با وجود آلایندگی بالاتر باشد. شرکت ها می توانند انتشار کربن را از طریق پروژه های تایید شده جبران کنند. بهینه سازی برنامه ریزی لجستیک همچنین به به حداقل رساندن تولید CO2 اضافی از حمل و نقل بار کمک می کند.

تفاوت بین حمل و نقل هوایی و حمل و نقل هوایی چیست؟

تفاوت اصلی بین حمل و نقل هوایی و حمل و نقل هوایی در چیزی است که حمل می شود.

حمل و نقل هوایی به حمل و نقل کالا از طریق شرکت های هواپیمایی اطلاق می شود. این هم شامل محموله های حمل شده در شکم هواپیماهای مسافربری و هم در هواپیماهای باری اختصاصی می شود. حمل و نقل هوایی می تواند به کالاهایی اشاره داشته باشد که در داخل کشور و همچنین بین المللی جابجا می شوند.

حمل و نقل هوایی به طور خاص به حمل و نقل کالا فقط از طریق هواپیماهای باری اشاره دارد. حمل و نقل هوایی با هواپیماهایی که فقط بار حمل می کنند و مسافری در آن وجود ندارد حمل می شود. برای حمل و نقل بین المللی در سراسر کشورها و قاره ها استفاده می شود.

به طور خلاصه:

  • حمل و نقل هوایی یک اصطلاح گسترده است که شامل حمل و نقل هوایی و همچنین محموله های حمل شده در هواپیماهای مسافربری می شود.
  • حمل و نقل هوایی منحصراً به محموله هایی اطلاق می شود که با هواپیماهای تمام بار حمل می شوند.

چند تفاوت کلیدی:

  • سرعت: حمل و نقل هوایی به طور کلی سریعتر از حمل و نقل هوایی است، زیرا باربری ها نیازی به برنامه ریزی مسافران ندارند و می توانند مسیرهای مستقیم بهینه شده برای زمان تحویل بار را انجام دهند.
  • هزینه: حمل و نقل هوایی بر اساس هزینه هر کیلوگرم گران تر است. فضای شکم در هواپیماهای مسافربری ارزان تر است اما کمتر قابل اعتماد است.
  • ظرفیت: کشتی‌های باری می‌توانند محموله‌های سنگین‌تر و بزرگ‌تری را حمل کنند، زیرا محدودیت‌های صندلی مسافر ندارند. با این حال، ظرفیت کل شکم در سراسر جهان در هواپیماهای مسافربری بیشتر است.

بنابراین در حالی که حمل و نقل هوایی و حمل و نقل هوایی به حمل و نقل هوایی کالا اشاره دارد، حمل و نقل هوایی برای جابجایی محموله خالص در هواپیماهای باری اختصاصی تخصصی تر است. این اجازه می دهد تا انعطاف پذیری بیشتر اما با هزینه حمل و نقل بالاتر. حمل‌کننده‌ها بر اساس نیازهای تحویل، بودجه و ویژگی‌های محموله، بین دو گزینه انتخاب می‌کنند.

تفاوت بین باربری و حمل و نقل دریایی چیست؟

تفاوت اصلی بین محموله و حمل و نقل دریایی در مواردی است که آنها به آن اشاره می کنند و چگونه حمل می شوند:

  • بار به طور کلی به کالاهای تجاری یا کالاهایی اطلاق می شود که از طریق دریا یا هوا حمل می شوند. این شامل مواردی مانند مواد خام، محصولات تولید شده و غیره می شود. محموله را می توان از طریق کشتی های کانتینری، کشتی های فله بر، حمل و نقل هوایی و غیره حمل کرد.

  • حمل و نقل دریایی به طور خاص به حمل و نقل محموله از طریق دریا اشاره دارد. این شامل حمل و نقل محموله در کشتی های کانتینری، کشتی های فله بر، تانکرها و سایر کشتی های اقیانوس پیما بین بنادر دریایی است.

  • تفاوت های کلیدی:

  • محموله یک اصطلاح گسترده برای کالاهایی است که با هر روشی حمل می شوند، در حالی که حمل و نقل دریایی به صراحت به کالاهای حمل شده از طریق دریا اشاره دارد.

  • محموله ای که از طریق دریا حمل می شود، حمل و نقل دریایی محسوب می شود، اما حمل و نقل دریایی تنها یکی از روش های حمل بار است.

  • حمل و نقل هوایی و زمینی (راه آهن، کامیون) نیز بار را حمل می کنند، اما به عنوان حمل و نقل دریایی شناخته نمی شوند.

در اصل، حمل و نقل دریایی نشان دهنده حمل و نقل دریایی محموله بین نقاط مختلف جهان است. از کشتی های اقیانوس پیما برای جابجایی محموله ها به روشی مقرون به صرفه در مقایسه با حمل و نقل هوایی استفاده می کند. درک این تفاوت های ظریف به حمل کنندگان کمک می کند تا بهترین راه حل های حمل و نقل را برای محموله خود تعیین کنند.

تجزیه و تحلیل هزینه ها در حمل و نقل هوایی و دریایی

حمل و نقل هوایی و دریایی ساختارهای هزینه ای اساساً متفاوتی دارند. در حالی که حمل و نقل هوایی سرعت را در اولویت قرار می دهد، حمل و نقل دریایی بیشتر بر حجم بالا با نرخ های پایین تر تمرکز می کند. درک این تفاوت ها هنگام تصمیم گیری بین دو روش حمل و نقل کلیدی است.

درک هزینه های حمل و نقل هوایی در هر کیلوگرم

هزینه های حمل و نقل هوایی به طور کلی بر اساس هر کیلوگرم محاسبه می شود. عوامل کلیدی موثر بر قیمت گذاری عبارتند از:

  • هزینه های اضافی سوخت: با افزایش قیمت سوخت جت، شرکت‌های حمل‌ونقل هزینه‌ها را از طریق هزینه‌های اضافی سوخت به فرستنده‌ها منتقل می‌کنند که می‌تواند هر هفته در نوسان باشد.
  • وزن حمل و نقل: محموله های سنگین تر معمولاً به دلیل تخفیف های حجمی، نرخ کمتری به ازای هر کیلوگرم دارند.
  • تراکم حمل و نقل: محموله با متراکم کمتر فضای بیشتری را در هواپیما اشغال می کند و هزینه ها را افزایش می دهد.
  • فوریت حمل و نقل: حمل و نقل سریع با ضرب الاجل محدود هزینه اضافی دارد.

با نوسان هزینه های اضافی، هزینه های حمل و نقل هوایی به ازای هر کیلوگرم می تواند از 2 تا 5 دلار برای محموله استاندارد تا 10 دلار برای حمل و نقل سریع فوری متغیر باشد.

محاسبه هزینه های حمل و نقل دریایی: راهنمای TEU و کانتینرهای بین وجهی

هزینه های حمل و نقل دریایی متفاوت از حمل و نقل هوایی است. عوامل قیمت گذاری عبارتند از:

  • نوع ظرف: 20 فوت، 40 فوت، مکعب بالا، قفسه تخت، و غیره. هر کدام ظرفیت/هزینه‌های متفاوتی دارند.
  • ازدحام بندر: ترافیک در بنادر به دلیل تاخیر هزینه ها را افزایش می دهد.
  • ضریب تنظیم پناهگاه (BAF): نوسانات قیمت سوخت بر هزینه های اضافی BAF که به فرستندگان ارسال می شود تأثیر می گذارد.
  • حجم TEU: برای رزروهای TEU بالاتر، تخفیف‌های بار کامل کانتینر (FCL) اعمال می‌شود.

هزینه ها در نهایت به دلار در هر TEU می رسد. نرخ TEU در نوسان است اما اغلب بین 1,000 تا 5,000 دلار + از آسیا تا ایالات متحده آمریکا متغیر است. تخفیف FCL می تواند هزینه ها را 15-30٪ کاهش دهد.

استفاده از ماشین حساب هزینه حمل و نقل هوایی

برای تخمین هزینه ها، فورواردرهای حمل و نقل هوایی، ماشین حساب های آنلاین حمل و نقل هوایی را ارائه می دهند. با وارد کردن جزئیاتی مانند:

  • مقصد اصلی
  • وزن
  • ابعاد

هنگام انتخاب بین راه‌حل‌های هوایی یا دریایی، می‌توانید نرخ‌های فوری را برای بودجه‌بندی و تصمیم‌گیری دریافت کنید.

sbb-itb-6a842af

مقایسه سرعت هوا در مقابل حمل و نقل دریایی

حمل و نقل هوایی به طور قابل توجهی سریعتر از حمل و نقل دریایی برای حمل و نقل کالا در سطح بین المللی است. در حالی که زمان حمل و نقل هوایی به طور معمول در روز یا هفته اندازه گیری می شود، حمل و نقل دریایی اغلب هفته ها یا ماه ها طول می کشد تا به مقصد برسد.

درک زمان حمل و نقل در حمل و نقل

زمان ترانزیت به مدت زمانی اطلاق می شود که یک محموله از مبدأ به مقصد نهایی می رسد. زمان ترانزیت یک نکته کلیدی در تصمیم گیری بین حمل و نقل هوایی و دریایی است.

  • حمل و نقل هوایی زمان های حمل و نقل را ارائه می دهد که از روز 2-4 برای مسیرهای کوتاه به هفته 1-2 برای مسیرهای طولانی این سریع ترین حالت حمل و نقل بین المللی است.
  • زمان ترانزیت حمل و نقل دریایی بسته به مسیر بسیار متفاوت است، اما به طور کلی از آن متغیر است 2 هفته تا 2 ماه. حمل و نقل از طریق اقیانوس آرام فقط برای حمل و نقل ممکن است بیش از یک ماه طول بکشد.

برای مشاغلی که کالاهای حساس به زمان را حمل می کنند یا با ضرب الاجل های محدود سر و کار دارند، حمل و نقل هوایی با وجود هزینه های بالاتر، اغلب بهترین گزینه است. با این حال، حمل و نقل دریایی برای محموله‌های کمتر فوری کار می‌کند، جایی که صرفه‌جویی در هزینه بیشتر از زمان‌های حمل و نقل طولانی‌تر است.

تأثیر ازدحام بندر بر به موقع بودن حمل و نقل دریایی

برنامه های حمل و نقل دریایی و تخمین زمان ترانزیت اغلب در معرض تاخیرهای ناشی از ازدحام بندر است. با ادامه افزایش حجم کانتینرها در سطح جهان، بسیاری از بنادر برای مدیریت موثر هجوم کشتی ها و کانتینرها تلاش می کنند.

وقتی بنادر مملو از کشتی‌هایی می‌شوند که در انتظار پهلوگیری هستند، صفی ایجاد می‌شود که کشتی‌های دیگر را قبل از شروع تخلیه طولانی‌تر در دریا نگه می‌دارد. این اثر قطره چکانی، جدول زمانی حمل و نقل دریایی را از بین می برد.

  • بحران کشتیرانی دریایی در سال 2021 پایان یافت 100 کشتی کانتینری انتظار در سواحل لس آنجلس به دلیل ازدحام هفته ها قادر به پهلو گرفتن نیست.
  • ازدحام بندر می تواند اضافه کند هفته 1-2 تأخیر در جدول زمانی تحویل کالای دریایی این تاخیرها انباشته می شوند و باعث ایجاد مشکلات مزمن برای زنجیره تامین می شوند.

با حمل و نقل هوایی، اتکا به فرودگاه ها به جای بنادر دریایی از خطرات ازدحام بندرهای دریایی که معمولاً به موقع بودن حمل و نقل دریایی را مختل می کند، جلوگیری می کند. این یک مزیت دیگر هوا نسبت به دریا برای لجستیک فوری یا حساس به زمان را نشان می دهد.

انواع حمل و نقل: انتخاب بین حمل و نقل هوایی و دریایی

هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه حمل کالا در سطح بین المللی، دو گزینه اصلی در دسترس است - حمل و نقل هوایی و حمل و نقل دریایی. تفاوت های کلیدی بین این حالت ها وجود دارد که حمل کنندگان باید هنگام تعیین بهترین روش حمل و نقل برای محموله خود در نظر بگیرند.

اهمیت حمل و نقل هوایی برای کالاهای فاسد شدنی

حمل و نقل هوایی روش حمل و نقل ترجیحی برای کالاهایی است که فاسد شدنی، حساس به دما یا بحرانی زمان هستند. این شامل:

  • محصولات تازه، گوشت، ماهی، لبنیات و سایر غذاهای فاسد شدنی
  • گل
  • داروهایی مانند انسولین که نیاز به یخچال دارند
  • قطعات جایگزین حیاتی مورد نیاز برای عملیات تولید

سرعت حمل و نقل هوایی آن را برای این کالاها ایده آل می کند. حمل و نقل هوایی می تواند محصولات را از مبدا به مقصد در کمتر از 1 تا 3 روز تحویل دهد و خرابی یا توقف تولید را به حداقل برساند. این سرعت از مسیرهای پرواز مستقیمی که خطوط هوایی باربری استفاده می کنند، ناشی می شود.

در حالی که بسیار گرانتر از حمل و نقل دریایی است، زمان ترانزیت سریع حمل و نقل هوایی هزینه های نگهداری موجودی را کاهش می دهد و خطرات مربوط به فسادپذیری را کاهش می دهد. برای کالاهایی که تحویل به موقع آنها ضروری است، هزینه های حمل و نقل هوایی قابل توجیه است.

راه حل های حمل و نقل دریایی برای حمل و نقل فله و گروهی

برای محموله های غیر فوری و با حجم بالا، حمل و نقل دریایی بسیار مقرون به صرفه تر از حمل و نقل هوایی است. این راه حلی است برای:

  • کالاهایی که به صورت فله حمل می شوند مانند غلات، زغال سنگ، فولاد، الوار
  • محموله های بزرگ پروژه مانند تجهیزات صنعتی، قطعات توربین بادی
  • محموله های گروهی تلفیقی که از چندین فرستنده جمع آوری شده است

کشتی‌های فله‌بر کشتی‌هایی طراحی شده‌اند که برای حجم زیادی از محموله‌های همگن مانند سنگ معدن، سنگدانه یا مایعات بهینه شده‌اند. این کشتی‌ها راهی مقرون به صرفه برای حمل کالاهای فله بین قاره‌ای ارائه می‌دهند.

گروپاژ به ادغام محموله های کمتر از کانتینر (LCL) از فرستنده های مختلف در یک بار کامل کانتینری (FCL) اشاره دارد. این به شرکت هایی که حجم های کمتری وارد می کنند اجازه می دهد تا از نرخ های پایین تر FCL بهره مند شوند. با استفاده از گروپاژ، حمل و نقل دریایی حتی برای مشاغل کوچک با محموله محدود می تواند مقرون به صرفه باشد.

در حالی که حمل و نقل دریایی به جای چند روز در هفته ها اندازه گیری می شود، صرفه جویی در حمل و نقل هوایی آن را برای کالاهای حساس به قیمت بدون نیاز به تحویل فوری ایده آل می کند.

حمل و نقل LCL - هر آنچه می خواستید بدانید

حمل و نقل با بار کمتر از کانتینر (LCL) به مشاغل امکان می دهد محموله را از طریق حمل و نقل دریایی بدون نیاز به پر کردن کل کانتینر حمل و نقل حمل کنند. با LCL:

  • کالاهای چند فرستنده برای پر کردن یک کانتینر ترکیب می شوند
  • هزینه ها و فضا بین فرستنده ها تقسیم می شود
  • ادغام هزینه ها را برای کسانی که حجم کمتری دارند کاهش می دهد

LCL انعطاف پذیری را برای فرستنده هایی که حجم محموله آنها در نوسان است یا به طور مداوم کوچک است، فراهم می کند. برای کسب و کارهایی که به سرعت در حال رشد هستند، حمل و نقل LCL کمک می کند تا با افزایش تدریجی حجم سفارش، هزینه ها به حداقل برسد. و برای شرکت هایی که اندازه ها یا شکل های غیرعادی محموله را صادر می کنند، LCL از هدر رفتن فضای کانتینر جلوگیری می کند.

Consolidators با هماهنگ کردن فرآیند گروه بندی، حمل و نقل LCL را تسهیل می کند. آنها وظایفی مانند:

  • دریافت محموله از فرستنده های فردی
  • حمل کالا به پایانه های بندری
  • بارگیری محموله های مخلوط در کانتینرهای مشترک
  • مدیریت اسناد گمرکی

در حالی که سرعت کمتری نسبت به حمل و نقل هوایی دارد، حمل و نقل دریایی LCL همچنان زمان حمل و نقل متوسط ​​1 تا 2 هفته را برای محموله های کانتینری ارائه می دهد. این امر آن را به گزینه ای عملی برای مشاغل متمرکز بر هزینه حتی هنگام حمل و نقل بین المللی تبدیل می کند.

ملاحظات حجم و وزن در حمل و نقل

به حداکثر رساندن حجم بار با حمل و نقل دریایی

حمل و نقل دریایی در مقایسه با حمل و نقل هوایی، قابلیت های حجم بار بیشتری را ارائه می دهد. یک کانتینر حمل و نقل منفرد می تواند تا 33 متر مکعب (CBM) یا بیشتر را در خود جای دهد، در حالی که حمل و نقل هوایی معمولاً به دلیل ابعاد نگهداری محموله هواپیما به حدود 5 CBM محدود می شود. این به حمل و نقل دریایی اجازه می دهد تا اقلام بزرگتر و حجیم تر را در مقادیر بالاتر با هزینه کمتر در هر واحد حمل کند.

برخی از مزایای کلیدی ظرفیت بار بیشتر با حمل و نقل دریایی عبارتند از:

  • هزینه حمل و نقل کمتر برای هر کالا یا وزن واحد: با توانایی ادغام محموله های بیشتر در یک کانتینر، هزینه های حمل و نقل دریایی بین مقدار بیشتری از کالاها توزیع می شود. این باعث کاهش هزینه هر کالای ارسال شده می شود.
  • حمل و نقل محموله های بزرگ یا سنگین: قطعات بزرگ صنعتی، وسایل نقلیه و سایر اقلام حجیم در بیشتر موارد فقط از طریق دریا قابل حمل و نقل هستند. حمل و نقل هوایی فضای بار برای قرار دادن چنین اقلام بزرگی را ندارد.
  • پاسخگویی به تقاضای حمل و نقل بیشتر: برای مشاغلی که حجم بالایی از کالاهای نهایی یا مقادیر تجاری مواد خام را حمل می کنند، حجم محموله حمل و نقل دریایی ضروری است. محدودیت های ظرفیت حمل و نقل هوایی نمی تواند نیازهای زنجیره تامین آنها را برآورده کند.

استفاده از این قابلیت‌های حجمی منجر به صرفه‌جویی بیشتر در مقیاس برای حمل‌کنندگان می‌شود. با این حال، این به معنای زمان حمل و نقل طولانی تر در مقایسه با حمل و نقل هوایی است. کسب و کارها باید نیازهای حجمی را در مقابل سرعت به عوامل بازار بسنجند.

محدودیت های حمل و نقل هوایی: ارزیابی محدودیت های وزن و حجم

بر خلاف حمل و نقل دریایی، حمل و نقل هوایی با محدودیت های بیشتری از نظر وزن و ابعاد محموله قابل حمل مواجه است. این منجر به محدودیت‌های کلیدی می‌شود که حمل‌کنندگان باید در نظر بگیرند:

  • محدودیت وزن کمتر: در پروازهای مسافری، حمل و نقل هوایی معمولاً به حدود 100 کیلوگرم در هر واحد بار محدود می شود. در کشتی‌های باری، این میزان می‌تواند به 1000 کیلوگرم یا بیشتر برسد، اما در مقایسه با بارهای چندتنی کانتینرهای حمل‌ونقل دریایی کم‌رنگ است.
  • ادغام بسته های کوچکتر: ابعاد محفظه بار، حمل و نقل هوایی را به حدود 5 CBM در هر واحد محدود می کند. بنابراین محموله ها باید به واحدهای بسته بندی شده کوچکتر تقسیم شوند تا فضا به حداکثر برسد.
  • حق بیمه هزینه برای محموله های بزرگ/سنگین: برای حمل بارهای هوایی بزرگ یا سنگین، از رزرو باربری تا استفاده از پالت ها و توری، به امکانات ویژه ای نیاز است. این منجر به هزینه های بالاتر در مقایسه با حمل و نقل هوایی استاندارد می شود.

این محدودیت ها در وزن و اندازه ناشی از محدودیت های طراحی هواپیما و مقررات پرواز است. برای غلبه بر آنها، بسیاری از کشتیرانان یک استراتژی ترکیبی با استفاده از حمل و نقل هوایی برای محموله های حساس به زمان و حمل و نقل دریایی برای حجم های سنگین تر اتخاذ می کنند. مراکز ادغام امکان تقسیم محموله ها به اندازه های واجد شرایط هوا را فراهم می کند. با یک رویکرد ظریف، محدودیت های حمل و نقل هوایی را می توان برای موارد استفاده لجستیکی خاص مدیریت کرد.

Seaway Bill در حمل و نقل چیست؟

لایحه Seaway یک سند کلیدی در حمل و نقل بین المللی حمل و نقل دریایی است. این به عنوان رسید کالاهای بارگیری شده در کشتی عمل می کند و شرایط حمل بین فرستنده و حامل را مشخص می کند.

چند نکته کلیدی در مورد لایحه Seaway:

  • برخلاف بارنامه به عنوان سند مالکیت غیرقابل مذاکره عمل می کند
  • پس از بارگیری کالا در کشتی، توسط شرکت حمل کننده صادر می شود
  • تعداد بسته ها، علائم حمل و نقل و توضیحات کلی کالا را یادداشت می کند
  • بندر بارگیری و تخلیه را نشان می دهد
  • ارجاع به جزئیات حمل و نقل و هزینه ها
  • برای ترخیص کالا از گمرک لازم نیست زیرا غیرقابل مذاکره است

از آنجایی که Seaway Bill یک سند مالکیت نیست، نمی توان از آن برای تحویل محموله در مقصد استفاده کرد. با این حال، مقررات صادرات/واردات را به عنوان اثبات ارسال کالا رعایت می کند. اپراتورها می توانند Seaway Bill را سریعتر از B/L منتشر کنند، زیرا انتقال عنوان نگران کننده نیست. این مستندات تسریع شده، آن را برای فرستندگانی که سرعت و راحتی را در اولویت قرار می دهند، ایده آل می کند.

به طور کلی، لایحه Seaway الزامات اسناد را برای حمل و نقل دریایی ساده می کند. این یک جایگزین متعادل برای بارنامه ارائه می دهد که همچنان مقررات را بدون پیچیده کردن عملیات لجستیک رعایت می کند.

آشنایی با الزامات اسناد حمل و نقل هوایی

حمل و نقل کالا از طریق هوا دارای پروتکل های مستند گسترده ای برای رعایت امنیت هوانوردی و مقررات گمرکی در سطح جهانی است. مدارک کلیدی شامل:

بارنامه هوایی (AWB)

  • قرارداد بین فرستنده و شرکت هواپیمایی در مورد حمل
  • صادر شده توسط حامل یا حمل و نقل
  • جزئیات حمل و نقل مانند وزن، جابجایی، هزینه ها را تشریح می کند
  • برای ترخیص کالا از گمرک مورد نیاز است

فاکتور تجاری

  • ارزش گذاری و توضیحات دقیق کالا را ارائه می دهد
  • خریدار، فروشنده، شرایط فروش برای حمل و نقل را نشان می دهد
  • باید با جزئیات AWB هماهنگ شود

لیست بسته بندی

  • تعداد قطعات، محتویات هر بسته را مشخص می کند
  • به خطوط هوایی کمک می کند تا صحت کالا را تأیید کنند

سایر اسناد

  • گواهی مبدا
  • گواهی بیمه
  • مجوزهای صادرات/واردات
  • اظهارنامه کالاهای خطرناک

رعایت این قوانین انطباق با حمل و نقل هوایی در سراسر فرودگاه های بین المللی اجباری است. در حالی که نیازهای مستندسازی از طریق هوایی دقیق تر است، شرکت های حمل و نقل و حمل و نقل می توانند در تهیه اسناد کمک کنند. استفاده از ابزارهای آنلاین برای تولید اسناد نیز روند اداری را آسان می کند. به طور کلی، هدف پروتکل های افزایش یافته حفظ ایمنی و امنیت در زنجیره تامین محموله هوایی است. فرستنده‌ها باید با یک شریک تدارکاتی با تجربه برای اطمینان از انطباق، هماهنگ باشند.

لجستیک و رهگیری در حمل و نقل

قابلیت ردیابی بلادرنگ در حمل و نقل هوایی

محموله های حمل و نقل هوایی از سیستم های ردیابی پیشرفته ای استفاده می کنند که در زمان واقعی وضعیت حمل و نقل را مشاهده می کنند. دستگاه‌های ردیاب نصب‌شده در هواپیما و فرودگاه‌ها به‌روزرسانی‌های مکرر مکان حمل و نقل هوایی را ارائه می‌دهند. فرستنده‌ها می‌توانند این رویدادهای ردیابی را از طریق وب‌سایت‌های حامل مشاهده کنند و در زمان‌های پیش‌بینی‌شده ورود اعلان دریافت کنند.

مزایای کلیدی ردیابی حمل و نقل هوایی در زمان واقعی عبارتند از:

  • افزایش دید و قابلیت پیش بینی در برنامه ریزی زنجیره تامین
  • امکان تغییر مسیر محموله های فوری در صورت نیاز
  • کاهش خطر تاخیر یا گم شدن کالا
  • تشخیص زودهنگام مشکلات احتمالی حمل و نقل

با به‌روزرسانی‌های ردیابی به‌طور میانگین هر چند ساعت یک‌بار، حمل‌ونقل هوایی به کشتی‌گیران اجازه می‌دهد تا وضعیت را از نزدیک نظارت کنند و تنظیمات لجستیکی را در زمان واقعی انجام دهند. این سطح دید برای حمل و نقل هوایی حساس به زمان یا با ارزش بسیار مفید است.

نظارت بر محموله های حمل و نقل دریایی: چالش ها و راه حل ها

ردیابی محموله های دریایی به دلیل طولانی بودن زمان حمل و نقل و عدم اتصال بین اقیانوس ها، مشکلات بیشتری را ایجاد می کند. ردیابی سنتی متکی به پرسنلی بود که به صورت دستی رویدادها را در بنادر ثبت می کردند. هدف سیستم‌های مدرن بستن این شکاف‌های دید است.

چالش های ردیابی حمل و نقل دریایی عبارتند از:

  • اتصال محدود و ضبط داده در کشتی ها
  • عدم وجود استانداردهای یکپارچه داده در سراسر اپراتورها
  • فرآیندهای دستی مستعد خطای انسانی
  • تاخیر در به روز رسانی سیستم ها در پورت ها

برای افزایش دید، اپراتورها اکنون از حسگرهای ردیابی، اتصال ماهواره‌ای و سیستم‌های جامعه بندری برای گرفتن نقاط داده بیشتر استفاده می‌کنند. پلتفرم‌های بلاک چین همچنین به طرف‌های مختلف کمک می‌کنند تا رویدادهای لجستیک را به طور ایمن به اشتراک بگذارند و اعتبارسنجی کنند.

در حالی که هنوز در سطح زمان واقعی نیستند، این راه حل ها نقاط عطف حمل و نقل بیشتر و ETAهای قابل پیش بینی را به ارسال کنندگان ارائه می دهند. نوآوری بیشتر و همکاری در صنعت باعث بهبود شفافیت در ردیابی حمل و نقل دریایی می شود.

اطمینان از ایمنی و رعایت در حمل و نقل

رعایت مقررات کالاهای خطرناک در حمل و نقل هوایی

حمل و نقل کالاهای خطرناک از طریق هوا با مقررات سختگیرانه ای برای اطمینان از ایمنی همراه است. مقررات کالاهای خطرناک یاتا (DGR) رویه‌هایی را برای طبقه‌بندی، بسته‌بندی، علامت‌گذاری، برچسب‌گذاری و مستندسازی محموله‌های خطرناک تشریح می‌کند. ملاحظات کلیدی عبارتند از:

  • طبقه بندی و شناسایی مناسب کالاهای خطرناک. مواد بر اساس خطرات به یکی از 9 کلاس اختصاص داده می شوند.
  • استفاده از بسته بندی مجاز که مطابق با استانداردهای دقیق آزمایش سازمان ملل باشد. این امر مهار خطرات را تضمین می کند.
  • ارتباط خطر را از طریق برچسب های خطر و علائم جابجایی پاک کنید. این نشانگرهای بصری به کارگران در مورد خطرات هشدار می دهند.
  • فرم اظهارنامه فرستنده برای کالاهای خطرناک. این جزئیات در مورد خطرات برای خطوط هوایی ارائه می دهد.

عدم رعایت می تواند منجر به رد شدن محموله ها یا مجازات شود. در حالی که پیچیده است، رعایت DGR حمل و نقل سریع و ایمن مواد خطرناک را در سراسر جهان از طریق حمل و نقل هوایی تسهیل می کند.

SOLAS - راهنمای نهایی برای ایمنی زندگی در دریا

کنوانسیون SOLAS (ایمنی زندگی در دریا) ایمنی و امنیت دریایی را تسهیل می کند. این امر بر عملیات حمل و نقل دریایی به روش های کلیدی تأثیر می گذارد:

  • استانداردهایی را برای ساخت کشتی و تجهیزاتی مانند قایق های نجات تعیین می کند. این امر قابلیت دریانوردی و آمادگی اضطراری را افزایش می دهد.
  • نیازمند رویه های اسناد محموله مناسب است. این به شناسایی و جابجایی کالاهای خطرناک کمک می کند.
  • فرستنده های سیستم شناسایی خودکار (AIS) را اجباری می کند. این امکان ردیابی بلادرنگ و جلوگیری از برخورد را فراهم می کند.
  • مقررات امنیتی مانند کد ISPS را تشریح می کند. این کار از طریق ارزیابی ریسک از تهدیداتی مانند دزدی دریایی محافظت می کند.

به عنوان یک معاهده بین المللی، SOLAS چارچوبی را برای کشورها فراهم می کند تا صنایع کشتیرانی خود را به طور یکسان تنظیم کنند. انطباق پایداری را تضمین می کند، از خدمه / محموله محافظت می کند و از حوادث آلودگی دریایی جلوگیری می کند. از این رو، SOLAS برای ایمنی حمل و نقل دریایی ضروری است.

تاثیرات زیست محیطی: حمل و نقل هوایی در مقابل دریایی

ارزیابی ردپای کربن حمل و نقل هوایی

حمل و نقل هوایی دارای ردپای کربن به طور قابل توجهی در مقایسه با حمل و نقل دریایی است. هواپیماها سطوح بالایی از دی اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه ای منتشر می کنند که به تغییرات آب و هوایی کمک می کند. بر اساس برخی برآوردها، حمل و نقل هوایی حدود 2 درصد از انتشار کربن جهانی ناشی از فعالیت های انسانی را تشکیل می دهد در حالی که کمتر از 1 درصد از محموله های تجارت جهانی را به صورت حجمی حمل می کند.

برخی از عوامل کلیدی که ردپای کربن حمل و نقل هوایی را بسیار زیاد می کند:

  • سوخت هواپیما: سوخت جت مورد استفاده برای تامین انرژی هواپیماهای باری کربن فشرده است. در هر تن مایل حمل و نقل، حمل و نقل هوایی بیش از 50 برابر بیشتر از حمل و نقل دریایی CO2 منتشر می کند.
  • ارتفاع: انتشار گازهای گلخانه ای در ارتفاعات بالاتر نیز تأثیر آب و هوایی بیشتری دارد. Contrails و تشکیل ابر سیروس می تواند بیشتر این را تشدید کند.
  • فرکانس: پروازهای مکررتر به معنای انتشار کل گازهای گلخانه ای بالاتر است. خدمات حمل و نقل هوایی اغلب چندین پرواز در روز انجام می دهند.

صنعت هوانوردی اقداماتی را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای انجام می دهد، از جمله:

  • سرمایه گذاری در سوخت های هوانوردی پایدار و فن آوری های موتور پاک تر
  • بهینه سازی مسیرهای پرواز و بارگیری بار برای به حداکثر رساندن بهره وری سوخت
  • بررسی مدل های هواپیمای هیبریدی و الکتریکی
  • برنامه های جبران کربن

با این حال، ماهیت ذاتی حمل‌ونقل هوایی به این معنی است که میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای آن احتمالاً بیشتر از حمل‌ونقل دریایی باقی می‌ماند.

مزیت سبز حمل و نقل دریایی

در مقایسه با هوا، حمل و نقل دریایی دارای ردپای کربن قابل ملاحظه‌ای کمتری است که باعث می‌شود حالت حمل و نقل پایدارتر باشد.

دلایل اصلی سبزتر بودن حمل و نقل دریایی:

  • بهره وری انرژی: کشتی های کانتینری بزرگ می توانند محموله های بسیار بیشتری را با استفاده از انرژی کمتر در هر واحد حمل شده حمل کنند. این باعث می شود کشتی های اقیانوسی به پایان برسد 7 برابر کربن کارآمدتر نسبت به حمل و نقل هوایی
  • انتشار کمتر: به طور کلی کشتی های دریایی به دلیل سوخت دیزل مورد استفاده، گازهای گلخانه ای کمتری منتشر می کنند. انتشار CO2 تقریبا 50 برابر کمتر است به ازای هر متریک تن بار حمل شده در مقایسه با حمل و نقل هوایی.
  • مقیاس: ادغام حجم زیادی از کالاها در یک سفر واحد، کل سفرهای مورد نیاز را کاهش می دهد. این ردپای کربن را به شدت کاهش می دهد.
  • فن آوری: خطوط کشتیرانی از فن‌آوری‌های کشتی‌های پاک‌تر مانند موتورهای LNG استفاده می‌کنند تا کارایی را بیشتر کرده و انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند.

در حالی که هنوز آلایندگی صفر ندارد، حمل و نقل دریایی به طور کلی تجارت جهانی سبزتر را امکان پذیر می کند. از آنجایی که هدف زنجیره تامین کاهش تولید کربن است، حمل و نقل اقیانوسی گزینه حمل و نقل پایدارتری را در مقایسه با حمل و نقل هوایی فراهم می کند. شرکت ها به طور فزاینده ای در هنگام انتخاب بین هوا در مقابل دریا، آلاینده ها را فاکتور می گیرند و محموله های غیر فوری و با حجم بالا را به مسیرهای دریایی منتقل می کنند.

بنابراین برای کشتیرانی که از محیط زیست آگاه هستند، حمل و نقل دریایی راهی است. ترانزیت کندتر با صرفه جویی قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از حمل و نقل کشتی جبران می شود. با توجه به اینکه پایداری در صنایع در اولویت است، انتظار می رود فناوری ها و فرآیندهای سبزتر برای بهبود بیشتر مشخصات کربن کشتیرانی دریایی.

انتظار می رود صنعت حمل و نقل کانتینری در سال 2024 از طریق نوآوری های تکنولوژیکی و تغییرات در پویایی بازار به تکامل خود ادامه دهد. روندهای کلیدی عبارتند از:

  • رشد مستمر ظرفیت: با پیش بینی افزایش تقاضا، شرکت های حمل و نقل احتمالا به سرمایه گذاری در کشتی های کانتینری بزرگتر و توسعه زیرساخت های بندری برای افزایش ظرفیت ادامه خواهند داد. مجموع ظرفیت جهانی ممکن است در سال 4 5 تا 2024 درصد رشد کند.
  • ادغام بیشتر: انتظار می رود ادغام صنعت با ادغام یا خریداری شدن بازیگران کوچکتر ادامه یابد. این به شرکت های بزرگتر اجازه می دهد تا به صرفه جویی در مقیاس و بهینه سازی مسیرها دست یابند.
  • دیجیتالی شدن: از بلاک چین گرفته تا سیستم‌های مسیریابی هوش مصنوعی، هدف راه‌حل‌های دیجیتال افزایش کارایی، شفافیت و پایداری در زنجیره‌های تامین حمل و نقل کانتینری است. اپراتورهای بیشتری از این فناوری ها استفاده می کنند.
  • تلاش های کربن زدایی: با توجه به نگرانی های فزاینده آب و هوایی، این صنعت در حال کار برای توسعه سوخت های جایگزین و بهینه سازی عملیات برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. اهداف بلندپروازانه کربن زدایی برای سال های 2030-2050 می تواند این روند را تسریع کند.
  • عدم قطعیت مداوم: عوامل خارجی مانند جنگ های تجاری، بیماری های همه گیر، ازدحام و قیمت انرژی در نوسانات بازار نقش دارند. در حالی که شوک های موقت ممکن است ادامه داشته باشد، چشم انداز کلی همچنان مثبت است.

راهنمای زنجیره سرد در لجستیک

زنجیره سرد به زنجیره تامین سردخانه ای سرتاسر برای حمل و نقل کالاهای حساس به دما اشاره دارد. برای محصولاتی مانند:

  • تولید تازه
  • گوشت و لبنیات
  • گل
  • داروسازی

برای حفظ ایمنی و یکپارچگی محصول، زنجیره های سرد از راه حل های تخصصی مانند:

  • حمل و نقل یخچالی: کانتینرهای ریفر (حمل و نقل دریایی) و حمل و نقل هوایی زنجیره ای خنک به کالاها کمک می کند در طول حمل و نقل در محدوده دمایی مورد نیاز قرار بگیرند.
  • انبار سردخانه: انبارهای دارای دمای کنترل شده با موقعیت استراتژیک، اقلام فاسد شدنی را در دمای مناسب در بین پایه های حمل و نقل ذخیره می کنند.
  • سیستم های نظارتی: سنسورها دما، رطوبت و غیره را ردیابی می‌کنند و در صورت تجاوز از آستانه، هشدارهای بلادرنگ را ممکن می‌سازند. از ضرر و زیان جلوگیری می کند.
  • نوآوری های بسته بندی: پالت های عایق، مبردها و ظروف فعال دمای داخلی را برای محافظت بیشتر تنظیم می کنند.

از آنجایی که حجم تجارت سردخانه ای در سطح جهانی گسترش می یابد، لجستیک زنجیره سرد همچنان نقش مهمی ایفا خواهد کرد. هر دو حالت حمل و نقل دریایی و هوایی امکان دسترسی به بازارهای دوردست برای کالاهای فاسد شدنی را از طریق زنجیره های سرد یکپارچه فراهم می کنند.

نتیجه گیری: انتخاب مناسب برای نیازهای حمل و نقل شما

هنگام تصمیم گیری بین حمل و نقل هوایی و حمل و نقل دریایی، عوامل اصلی که باید در نظر گرفته شوند هزینه، سرعت و اندازه حمل و نقل است.

هزینه حمل و نقل هوایی به طور قابل توجهی گران تر از حمل و نقل دریایی است و معمولاً نرخ آن 5 تا 10 برابر در هر کیلوگرم است. فقط برای محموله های کوچک و فوری که صرفه جویی در زمان حق بیمه را جبران می کند، مقرون به صرفه است. برای حجم بیشتر، هزینه حمل و نقل دریایی بسیار کمتر است.

سرعت حمل و نقل هوایی بسیار سریع است، با محموله ها در 1-3 روز در سراسر جهان تحویل داده می شود. حمل و نقل دریایی بیش از یک هفته به صورت بین اقیانوسی و تا یک ماه بین قاره ای طول می کشد. حمل و نقل هوایی برای کالاهای حساس به زمان برنده است.

اندازه حمل و نقل حمل و نقل هوایی برای حجم های کوچک تا چند تن کار می کند. محموله های دریایی حجم بسیار زیادی را حمل می کنند، مانند بارهای کامل کانتینر. ادغام به استفاده از حمل و نقل هوایی برای حجم بیشتر کمک می کند.

استفاده از Case Suitability

  • حمل و نقل هوایی برای محموله های کوچکتر و فوری کالاهای با ارزش مانند لوازم الکترونیکی، مواد فاسد شدنی یا قطعات حیاتی مناسب است.
  • حمل و نقل دریایی برای مواد خام سنگین، کالاهای فله و حجم زیادی از کالاهای غیر فوری برتری دارد.

ارزیابی ویژگی های حمل و نقل و نیازهای لجستیکی به تعیین بهترین حالت کمک می کند. حمل و نقل هوایی سرعت را با هزینه بالاتر به ارمغان می آورد، در حالی که حمل و نقل دریایی حمل و نقل مقرون به صرفه با حجم زیاد با زمان حمل و نقل طولانی تر را ارائه می دهد.

پست های مرتبط

ما بیش از 28 سال است که به مشتریان خود با فداکاری، حرفه ای و انصاف خدمت می کنیم. ما مشتاقانه منتظر پاسخگویی به درخواست های معتبر خدمات شما و ارائه استثنایی ترین خدمات به شما هستیم.